Analyse van de resultaten

Bredesen protocol laat ongeëvenaarde resultaten zien bij de ziekte van Alzheimer

Op negatieve websites wordt beweerd dat een groot deel van de patiënten voorstadia van de ziekte van Alzheimer hadden (zoals MCI) of dat het mensen betrof met dementie in de familie of mensen met een erfelijk bepaald verhoogd risico, en er wordt dan aangegeven dat het dan logisch is dat het protocol goed werkt omdat niet iedereen in dat stadium dementie krijgt. Het is onduidelijk op welke publicaties deze beweringen gebaseerd zijn. Hieronder is er vanuit gegaan dat het de case-reports betrof die gelinkt zijn op de publicaties-pagina. Andere resultaten over het Bredesen protocol zijn er door professor Dale Bredesen niet gepubliceerd in de wetenschappelijke literatuur. Zie de zoekopdrachten via Google Scholar en PubMed gelinkt de publicaties-pagina.

In die publicaties gaat het steeds over mensen die een bepaalde diagnose gehad hebben, namelijk: SCI, MCI of de ziekte van Alzheimer. Het gaat dus niet over mensen die alleen een verhoogd risico hebben vanwege genetische aanleg of omdat het in de familie voorkomt. Het gaat om mensen met cognitief verval die als gevolg daarvan een diagnose gehad hebben en uit de publicaties volgt dat het cognitief verval gestopt is en zelfs daarna (gedeeltelijk) omgekeerd is als gevolg van het volgen van het Bredesen-protocol. Behalve bij één persoon in de 2014 publicatie waarbij iemand in een geavanceerd stadium van de ziekte van Alzheimer niet positief op het protocol reageerde. In de 2018 publicaties zijn er een aantal mensen in dit geavanceerde stadium die wel verbeterde op het protocol overigens.
Daarnaast lijkt het op een gelegenheidsargument waarbij je de indruk krijgt dat er selectief naar de data gekeken wordt. Aan de ene kant omdat er niet bij vermeld wordt dat de mensen met MCI ook vooruitgingen in hun cognitie als gevolg van het protocol. Er wordt zelfs aangegeven op negatieve websites dat niets doen net zo effectief is, maar je cognitie verbetert niet spontaan als je niets verandert en doorgaat op de weg die eerder leidde tot het cognitieve verval.
En aan de andere kant lijkt het op een gelegenheidsargument omdat uit de publicaties zoals hieronder gelinkt ook blijkt dat het protocol ook werkte bij mensen met de ziekte van Alzheimer. Zie bijvoorbeeld de publicatie uit 2018 waarbij meer dan 50 mensen de ziekte van Alzheimer hadden en deze baat hadden bij het volgen van het Bredesen protocol (de cognitieve achteruitgang stopte en de cognitie ging er op vooruit). Dat laatste resultaat is natuurlijk erg uitzonderlijk. Ook de publicaties uit 2014 en 2016 laten zien dat het Bredesen protocol effectief was bij patiënten met de ziekte van Alzheimer.
Vandaag is het Memorial Day, de dag waarop we diegenen eren die zijn omgekomen in de Amerikaanse strijdkrachten. Voor degenen die terugkeerden, helaas ongeveer 300.000 van de huidige oorlogsveteranen leden hoofdletsel, en wanneer deze worden toegevoegd aan de meer dan 2 miljoen met hersenletsel van auto-ongelukken en andere oorzaken, en de vele atleten die ook hersenletsel hebben opgelopen en CTE (chronische traumatische encefalopathie), wordt de omvang van dit probleem duidelijk.
Als u of een geliefde licht hoofdletsel heeft gehad, overweeg dan om een preventie-programma voor cognitieve achteruitgang te starten. Voor veel veteranen, atleten en overlevenden van ongelukken, zou dit de toekomstige kwaliteit van hun leven kunnen verbeteren.

Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (27 mei 2019)
Er wordt ook gesteld op negatieve websites dat het op zijn best zeer onwaarschijnlijk is dat het Bredesen protocol werkzaam is tegen dementie of ter preventie van dementie.
Dit is een bewering die niet te verdedigen valt als je weet dat bij meer dan 50 Alzheimer patiënten de achteruitgang stopte en hun cognitie vervolgens verbeterde. Dat soort resultaten krijg je niet als je iets toepast wat niet werkzaam is.
Op basis van die resultaten zou je eerder de conclusie moeten trekken dat het hoogst waarschijnlijk is dat het Bredesen-protocol werkzaam is bij de ziekte van Alzheimer.
Want hoe kan je anders dat herstel bij meer dan 50 Alzheimer-patiënten verklaren?
De cognitieve achteruitgang als gevolg van de ziekte van Alzheimer verbetert niet spontaan. Mensen die een diagnose ziekte van Alzheimer krijgen hebben doorgaans geen hoop meer, omdat mensen na zo'n diagnose alleen maar achteruit gaan. Gezien het normale verloop bij de ziekte van Alzheimer is het feit dat meer dan 50 mensen met de ziekte Alzheimer verbeterden zeer exceptioneel.

Zie bijvoorbeeld de link : "Therapy Gives New Hope For Patients with Alzheimer’s Disease" op de media-pagina naar een artikel over de ervaring van een Alzheimer patiënt met het Bredesen-protocol. De echtgenoot van deze patient kreeg van de neuroloog in een ziekenhuis (die het Bredesen-protocol niet aanbiedt) het volgende te horen:

‘Your wife has Alzheimer’s. It’s a terrible disease. We don’t have anything that we can do to help you. Good luck with that.’

Vertaling: 'Uw vrouw heeft de ziekte van Alzheimer. Het is een vreselijke ziekte. We hebben niets dat we kunnen doen om je te helpen. Succes daarmee.'

Waaruit volgt dat neurologen nu aan Alzheimer-patiënten moeten vertellen dat er niets is wat kan helpen bij hun ziekte. In die context is het heel exceptioneel als er meer dan 50 mensen met de ziekte van Alzheimer verbeteren.

In tegenstelling tot wat negatieve websites aangeven biedt het Bredesen-protocol gezien het bovenstaande juist wel echte hoop aan mensen met de ziekte van Alzheimer. Dit wordt ook bevestigd door de reacties van mensen op de facebook-pagina van Dale Bredesen, die gelinkt is op de links-pagina.
Als neuroloog kan ik je vertellen dat we zijn opgeleid om te geloven dat deze verbeteringen bij Alzheimerpatiënten niet kunnen gebeuren. Maar het gebeurt nu, in klinieken in het hele land.

en

In de loop van mijn medische carrière ben ik gezegend door de mogelijkheid om contact te maken met een aantal ongelooflijk vooruitstrevende clinici en onderzoekers van over de hele wereld. Dit is echter de eerste keer dat ik aangeef dat een bepaald individu, naar mijn mening, de Nobelprijs verdient. Dr. Bredesen heeft een paradigma gebruikt dat de standaardbenadering van moderne westerse geneeskunde uitdaagt. Deze gepersonaliseerde benadering erkent de fundamentele logica bij het richten op meerdere problemen om verbetering te brengen in de ziekte van Alzheimer. Hij heeft ons laten zien dat deze ziekte, die nu zo'n 40 miljoen mensen over de hele wereld treft en jaarlijks meer dan $ 1 biljoen kost, geen doodvonnis is.

Vertaling van een gedeelte van Yes – Alzheimer’s Can be Reversed! - Dr. David Perlmutter (november 2018)
Een andere opmerking die gemaakt wordt op negatieve websites is dat de case-reports een manier van onderzoek doen is om snel en goedkoop resultaat te krijgen.

Maar in de case-reports wordt eenvoudigweg melding gemaakt van wat er gezien is bij mensen die dit protocol toegepast hebben. De werkzaamheid van het protocol of de ziekte van Alzheimer bestaan niet in afhankelijkheid van hoe er over gepubliceerd wordt natuurlijk. Als dit protocol niet werkzaam is bij de ziekte van Alzheimer zouden de positieve resultaten niet te zien zijn geweest. Het is dus niet zo dat je op deze manier herhaaldelijk dit soort resultaten kan verkrijgen alleen omdat het via case-reports gepubliceerd wordt. Het is ook niet zo dat deze resultaten bij slechts een enkeling gezien zijn. De case-reports geven herstel in cognitie aan bij 119 mensen waarvan een groot deel de ziekte van Alzheimer had.
Uit de case-reports kan daarom de conclusie getrokken worden dat het Bredesen-protocol effectief is bij de ziekte van Alzheimer, alleen wordt uit de case-reports niet duidelijk hoe groot de effectiviteit van het Bredesen-protocol is in het algemeen. Daarvoor is klinisch onderzoek nodig omdat je dan bijvoorbeeld kan zeggen : bij 35 van de 40 Alzheimer patiënten stopte de achteruitgang en herstelde de cognitie, zodat je dan bijvoorbeeld kan zeggen dat het protocol effectief is bij 87.5% van de patiënten. Daarnaast zou je afhankelijk van welke patiënten aan het klinisch onderzoek mee doen, er nog meer over kunnen zeggen door bijvoorbeeld te bepalen hoe groot de effectiviteit is bij MCI, hoe groot de effectiviteit is bij een vroeg stadium van de ziekte van Alzheimer, bij een vergevorderd stadium etc. Ook kan er berekend worden wat in die stadia het gemiddeld herstel was in de cognitie.
Sommige mensen denken wellicht dat de resultaten een placebo-effect kunnen zijn. Maar ja dan zou je verwachten dat een dergelijk placebo-effect ook optreedt bij behandelingen waarbij pillen gebruikt worden, zodat die studies dan ook veel betere resultaten zou moeten laten zien en dat doen ze niet. En daarnaast zou dit dan ook een nogal groot en langdurig placebo-effect zijn omdat mensen in vergelijking met het normale verloop van de ziekte er enorm op vooruitgaan en de verbeteringen ook langdurig optreden. Klinisch onderzoek met een controle groep kan hier meer uitsluitsel over geven.