Publicaties met anekdotisch bewijs
Sinds 2014 heeft professor Dale Bredesen enkele publicaties, zogenaamde case-reports (rapportage van meerdere casussen),
gepubliceerd met
daarin dusdanige resultaten dat deze anekdotisch bewijs voor de werking van zijn protocol leveren.
Het betreft hier gevallen waarin mensen met een diagnose
SCI (subjective cognitive impairment), MCI (mild cognitive impairment) of de ziekte van Alzheimer
verbeterde op dit protocol. SCI en MCI zijn voorstadia in cognitief verval.
In 2014 betrof de publicatie een case-report met 10 patiënten waarbij 9 patiënten positief reageerden op het protocol en dit was gebaseerd op subjectieve ervaring, bijvoorbeeld dat mensen weer aan het werk konden.
In 2016 betrof de publicatie weer een case-report met 10 patiënten maar dit keer was de verbetering beter gedocumenteerd waaronder ook metingen in de toename van het volume in de hippocampus via MRI. Daarin wordt ook aangegeven dat de toename in het volume van de hippocampus bij een patiënt veel groter was dan wat eerder gezien was als gevolg van bewegen of hersentraining. Zie ook het interview van Dale Bredesen door Dr. Mehmet Öz (zie de media-pagina) waarin Dale Bredesen, de MRI scan van een patiënt bespreekt en daarbij de toename in bepaalde volumes aangeeft.
In 2014 betrof de publicatie een case-report met 10 patiënten waarbij 9 patiënten positief reageerden op het protocol en dit was gebaseerd op subjectieve ervaring, bijvoorbeeld dat mensen weer aan het werk konden.
In 2016 betrof de publicatie weer een case-report met 10 patiënten maar dit keer was de verbetering beter gedocumenteerd waaronder ook metingen in de toename van het volume in de hippocampus via MRI. Daarin wordt ook aangegeven dat de toename in het volume van de hippocampus bij een patiënt veel groter was dan wat eerder gezien was als gevolg van bewegen of hersentraining. Zie ook het interview van Dale Bredesen door Dr. Mehmet Öz (zie de media-pagina) waarin Dale Bredesen, de MRI scan van een patiënt bespreekt en daarbij de toename in bepaalde volumes aangeeft.
Genetische tests openen nieuwe deuren voor gepersonaliseerde voeding.
Met de juiste gegevens kunnen we dieet- en levensstijlkeuzes maken die een aanvulling op onze genetica zijn
en zelfs het risico op predispositie verminderen.
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (29 maart 2019)
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (29 maart 2019)
In 2018 is er een publicatie verschenen waarin 100 patiënten besproken worden met gedocumenteerde verbetering
als gevolg van het volgen van zijn protocol. Aan het artikel werkte
15 artsen mee. De patiënten in deze publicatie
verkeerde aan het begin van het protocol in diverse stadia: enkele hadden SCI ,
een aanzienlijk deel had MCI en meer dan de helft van de patiënten had
de diagnose ziekte van Alzheimer.
In de publicatie van 2018 is te zien dat mensen met een zogenaamde MoCa score (resultaat van de "Montreal Cognitive Assessment") ver onder 30 op het protocol verbeterde. Een MoCa score van 30 is normaal, en een score van 0 betekent een geavanceerd stadium in het ziekteproces zodanig dat je bijvoorbeeld je familie niet meer herkent. De publicatie laat zien dat mensen in diverse stadia van achteruitgang nog kunnen verbeteren. Dat wil zeggen: verdere achteruitgang stopt en daarna treedt enige verbetering op. Het punt is wel dat het herstel beperkt is. Er was bijvoorbeeld iemand die een score van 0 had en die persoon ging op dat protocol terug naar een score van 5, iemand anders ging van 0 naar 9. Andere voorbeelden zijn van 19 terug naar 26 en van 15 naar 27, zie de tabel in de publicatie van 2018 : "Reversal of Cognitive Decline: 100 Patients" gelinkt op de publicaties-pagina.
Op dit moment is (zoals Bredesen in interviews aangeeft) het gemiddeld herstel ongeveer 5 punten in de MoCa score. Toekomstig onderzoek via klinische onderzoeken zou dit kunnen bevestigen. Het herstel van gemiddeld 5 lijkt op zich niet zo veel maar aan de andere kant wordt verdere achteruitgang voorkomen. Mensen die het protocol blijven volgen behouden het herstel (bijvoorbeeld de eerste patiënt past het protocol nu 7 jaar toe en bij die patiënt is de verbetering na 7 jaar gebleven. Dale Bredesen geeft aan dat dit ook bij anderen gebeurt.) zodat vergelijking met de score die er zou zijn 10 jaar later in het ziekte-proces zonder behandeling een groot verschil zou kunnen opleveren tussen wel of niet volgen van dit protocol. Bijvoorbeeld iemand met een score van 15 kan met het protocol gemiddeld gezien naar 20 gaan en dat behouden terwijl als die persoon niets doet deze persoon uiteindelijk richting score 0 zal gaan en als je het zo beziet ontstaat er wel een groot verschil, in dit voorbeeld geeft dat een verschil van 20.
Omdat de verbetering gemiddeld beperkt is tot 5 ten opzichte van de MoCa score aan het begin van het volgen van het protocol, is het belangrijk om er vroeg bij te zijn en het beste is om het preventief aan te pakken.
In de publicatie van 2018 is te zien dat mensen met een zogenaamde MoCa score (resultaat van de "Montreal Cognitive Assessment") ver onder 30 op het protocol verbeterde. Een MoCa score van 30 is normaal, en een score van 0 betekent een geavanceerd stadium in het ziekteproces zodanig dat je bijvoorbeeld je familie niet meer herkent. De publicatie laat zien dat mensen in diverse stadia van achteruitgang nog kunnen verbeteren. Dat wil zeggen: verdere achteruitgang stopt en daarna treedt enige verbetering op. Het punt is wel dat het herstel beperkt is. Er was bijvoorbeeld iemand die een score van 0 had en die persoon ging op dat protocol terug naar een score van 5, iemand anders ging van 0 naar 9. Andere voorbeelden zijn van 19 terug naar 26 en van 15 naar 27, zie de tabel in de publicatie van 2018 : "Reversal of Cognitive Decline: 100 Patients" gelinkt op de publicaties-pagina.
Op dit moment is (zoals Bredesen in interviews aangeeft) het gemiddeld herstel ongeveer 5 punten in de MoCa score. Toekomstig onderzoek via klinische onderzoeken zou dit kunnen bevestigen. Het herstel van gemiddeld 5 lijkt op zich niet zo veel maar aan de andere kant wordt verdere achteruitgang voorkomen. Mensen die het protocol blijven volgen behouden het herstel (bijvoorbeeld de eerste patiënt past het protocol nu 7 jaar toe en bij die patiënt is de verbetering na 7 jaar gebleven. Dale Bredesen geeft aan dat dit ook bij anderen gebeurt.) zodat vergelijking met de score die er zou zijn 10 jaar later in het ziekte-proces zonder behandeling een groot verschil zou kunnen opleveren tussen wel of niet volgen van dit protocol. Bijvoorbeeld iemand met een score van 15 kan met het protocol gemiddeld gezien naar 20 gaan en dat behouden terwijl als die persoon niets doet deze persoon uiteindelijk richting score 0 zal gaan en als je het zo beziet ontstaat er wel een groot verschil, in dit voorbeeld geeft dat een verschil van 20.
Omdat de verbetering gemiddeld beperkt is tot 5 ten opzichte van de MoCa score aan het begin van het volgen van het protocol, is het belangrijk om er vroeg bij te zijn en het beste is om het preventief aan te pakken.
“Wat we bij deze patiënten zien, is dat ze de achteruitgang niet alleen vertragen,
ze verbeteren ook echt. En nog belangrijker, ze houden hun verbetering vol.
We hebben mensen die 7 jaren dit programma volgen, die blijvende verbetering laten zien."
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (29 augustus 2019)
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (29 augustus 2019)
Gezien het normale verloop van de ziekte van Alzheimer en het feit dat er verder geen andere benaderingen
zijn die een langdurig positief effect hebben op de ziekte van Alzheimer, zijn bovenstaande resultaten
van het Bredesen-protocol uitzonderlijk te noemen.
De Washington Post heeft zojuist een artikel gepubliceerd waarin wordt
aangegeven dat het belangrijk is om iets te zeggen als een familielid tekenen van
Alzheimer vertoont, zodat de persoon kan deelnemen aan de planning voor het
levenseinde of aan een medicijnonderzoek mee kan doen.
Maar er is zoveel meer dat kan worden gedaan:
(1) het identificeren en behandelen van de onderliggende bijdragers aan de cognitieve achteruitgang, zoals insulineresistentie, specifieke pathogenen, toxinen en metabolische abnormaliteiten;
(2) het voorkomen van achteruitgang van anderen die in gevaar zijn, zoals de kinderen en andere familieleden, om een einde te maken aan vaak generaties van cognitieve achteruitgang;
(3) het opleiden van familieleden en anderen over het cruciale belang van vroege herkenning in dit nieuwe tijdperk van hoop en herhaalde beschrijvingingen van omkering van cognitieve achteruitgang.
Wij ondersteunen het verhogen van het bewustzijn en het verminderen van het stigma rondom Alzheimer; het is gewoon niet waar dat er 'niets aan gedaan kan worden'.
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (11 juni 2019)
(1) het identificeren en behandelen van de onderliggende bijdragers aan de cognitieve achteruitgang, zoals insulineresistentie, specifieke pathogenen, toxinen en metabolische abnormaliteiten;
(2) het voorkomen van achteruitgang van anderen die in gevaar zijn, zoals de kinderen en andere familieleden, om een einde te maken aan vaak generaties van cognitieve achteruitgang;
(3) het opleiden van familieleden en anderen over het cruciale belang van vroege herkenning in dit nieuwe tijdperk van hoop en herhaalde beschrijvingingen van omkering van cognitieve achteruitgang.
Wij ondersteunen het verhogen van het bewustzijn en het verminderen van het stigma rondom Alzheimer; het is gewoon niet waar dat er 'niets aan gedaan kan worden'.
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (11 juni 2019)
Redenen voor publicaties met anekdotisch bewijs
Sommige websites zijn nogal negatief over Dale Bredesen. Wat Dale Bredesen doet is echter wellicht het enige juiste. Hij ontdekte per toeval dat zijn protocol werkte bij een patiënt die hem vroeg wat hij aan het doen was en waarna hij de informatie gaf over wat hij had willen doen in het klinisch onderzoek in 2011, dat helaas niet door mocht gaan omdat de IRB (institutional review board, een commisie die een onderzoeksvoorstel beoordeelt) geen toestemming gaf, zie het laatste citaat op deze pagina en de klinisch-onderzoek-pagina voor meer informatie hierover. Deze patiënt implementeerde dat vervolgens samen met haar arts en verbeterde daardoor na een paar maanden. Vanwege dit resultaat is Dale Bredesen vervolgens doorgegaan omdat er verder niets anders is dat helpt bij de ziekte van Alzheimer. Als gevolg hiervan zijn er inmiddels wereldwijd vele artsen opgeleid in zijn protocol zodat zij mensen met de ziekte van Alzheimer en voorstadia daarvan, kunnen helpen.In plaats van te wachten op toestemming voor wetenschappelijk onderzoek en deze mensen in de kou te laten staan konden zij met dit protocol (dat overigens geen nieuwe ongeteste medicijnen gebruikt maar waarbij de werking gebaseerd is op jaren onderzoek in het laboratorium (Dale Bredesen geeft aan zo'n 30 jaar onderzoek), uitgebreide metingen en het combineren van meerdere interventies) geholpen worden.
Daarnaast is het vanwege zijn keuze om het protocol beschikbaar te stellen er nu ook een ontwikkeling gaande omdat er bijvoorbeeld nu al artsen opgeleid zijn en kunnen er diverse vormen van feedback meegenomen worden. Alsgevolg hiervan kunnen ook de case-reports met gedocumenteerde verbeteringen, zoals de publicatie uit 2018 : "Reversal of Cognitive Decline: 100 Patients" gelinkt op de publicaties-pagina, gepubliceerd worden. Op basis hiervan kan de kans op het krijgen van toestemming voor klinisch wetenschappelijk onderzoek ("clinical trial") toenemen.
Daarnaast is het ook "compassionate" om als je iets hebt dat zonder risico werkt dat beschikbaar te stellen aan mensen die anders ten onder zullen gaan aan de ziekte. En is het vanuit dit perspectief bedenkelijk om het juist niet beschikbaar te stellen en te wachten tot de effectiviteit wetenschappelijk bewezen is omdat je dan zeker weet dat de huidige Alzheimer-patiënten ten onder zullen gaan aangezien er op dit moment geen andere werkende behandeling voor de ziekte van Alzheimer bestaat. Daarnaast is het de vraag of het ooit wetenschappelijk bewezen wordt als je te veel gaat afwachten omdat mensen in een IRB dan wellicht minder overtuigd raken van de potentie van deze benadering. Vanwege de huidige benadering kan Dale Bredesen de case-reports overleggen die de potentie van deze benadering laten zien en op die manier een IRB wellicht overtuigen van de noodzaak van een klinisch onderzoek.
De tragedie van Alzheimer is dat de progressie van de ziekte de beste poging tot
zelfverdediging van ons lichaam is.
Zoals ik het onlangs uitgelegd heb op de "Empowered Health Show",
"Als ik je de keus gaf: oké, Emily, je wordt morgen wakker. Of je vergeet hoe je moet spreken of hoe je je werk moet doen of hoe je moet rekenen of hoe je moet autorijden. Of je kan de herhaling van "Friends" van vanavond vergeten. Dat is een makkelijke keuze. En dat is in essentie wat je brein doet als het je beschermt.
Het probleem is dat als je de oorzaak niet aanpakt, je doorgaat in dit verkleinende antwoord totdat je niets meer over hebt. "
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (29 mei 2019)
Toelichting:
In eerste instantie zullen de hersenen de minder belangrijke dingen niet meer gaan herinneren als het geconfronteerd wordt met problemen. Als die problemen niet aangepakt worden, zullen de hersenen steeds meer niet gaan herinneren, omdat de hersenen alsgevolg van de problemen minder investeert in aanmaak van synapsen omdat het bezig is zich te verdedigen, zoals een land dat in oorlog is ook niet bezig is met de opbouw van dat land.
Zoals ik het onlangs uitgelegd heb op de "Empowered Health Show",
"Als ik je de keus gaf: oké, Emily, je wordt morgen wakker. Of je vergeet hoe je moet spreken of hoe je je werk moet doen of hoe je moet rekenen of hoe je moet autorijden. Of je kan de herhaling van "Friends" van vanavond vergeten. Dat is een makkelijke keuze. En dat is in essentie wat je brein doet als het je beschermt.
Het probleem is dat als je de oorzaak niet aanpakt, je doorgaat in dit verkleinende antwoord totdat je niets meer over hebt. "
Vertaling van een Facebook-post van Dr. Dale Bredesen (29 mei 2019)
Toelichting:
In eerste instantie zullen de hersenen de minder belangrijke dingen niet meer gaan herinneren als het geconfronteerd wordt met problemen. Als die problemen niet aangepakt worden, zullen de hersenen steeds meer niet gaan herinneren, omdat de hersenen alsgevolg van de problemen minder investeert in aanmaak van synapsen omdat het bezig is zich te verdedigen, zoals een land dat in oorlog is ook niet bezig is met de opbouw van dat land.
Een houding van : "ik wil een zuivere wetenschapper zijn" en dus laat
ik huidige patiënten dood gaan terwijl ik iets in handen heb wat
deze mensen zonder risico mogelijk kan helpen, is haast niet te verenigen
met het zijn van arts opgeleid om mensen te helpen en ook zonder die opleiding
lijkt het moeilijk te verenigen met het mens zijn omdat het vermogen tot enige mate van compassie
natuurlijk en noodzakelijk is voor mensen.
Als je een medicijn hebt dat nog niet voldoende getest is, dan moet je wachten op voldoende wetenschappelijk onderzoek voordat je het beschikbaar stelt omdat een onvoldoende getest medicijn risico's met zich meebrengt. maar in dit geval is daarvan geen sprake.
Als je een medicijn hebt dat nog niet voldoende getest is, dan moet je wachten op voldoende wetenschappelijk onderzoek voordat je het beschikbaar stelt omdat een onvoldoende getest medicijn risico's met zich meebrengt. maar in dit geval is daarvan geen sprake.
Dit is een tijd van wanhoop. Er is iets dat
medelevend gebruik ("compassionate use") genoemd wordt. Als je een medicijn hebt
dat nog niet is bewezen, maar eigenlijk enige kans heeft
dan wil je medelevend gebruik hebben.
Waarom zouden we niet een medelevend gebruik-benadering hanteren voor mensen met cognitieve achteruitgang?
Vertaling van Dale Bredesen in "Dr. Dale Bredesen On How Lifestyle Changes May Help Prevent Alzheimer's" (5 september 2019) : 41m40s - 42m01s , zie de media-pagina.
Waarom zouden we niet een medelevend gebruik-benadering hanteren voor mensen met cognitieve achteruitgang?
Vertaling van Dale Bredesen in "Dr. Dale Bredesen On How Lifestyle Changes May Help Prevent Alzheimer's" (5 september 2019) : 41m40s - 42m01s , zie de media-pagina.
Ondanks dat Dale Bredesen ongeëvenaarde resultaten bereikt, die uit de
publicaties blijken die op de publicaties-pagina gelinkt zijn,
lijken de organisaties achter deze negatieve websites daar niet in geïnteresseerd te zijn.
Dit is op zich vreemd. Het gaat hier uiteindelijk om wetenschap.
Het kunnen stoppen en gedeeltelijk kunnen omkeren van de cognitieve achteruitgang
als gevolg van de ziekte van Alzheimer zou je kunnen zien als een ontdekking van een natuurlijk fenomeen
zoals er in de wetenschap wel meer fenomenen in het verleden ontdekt zijn.
Denk bijvoorbeeld aan al de verschijnselen op basis waarvan later quantum mechanica voortkwam.
Stel je eens voor dat al de natuurkundigen een eeuw geleden die verschijnselen genegeerd hadden,
dan hadden we nu bijvoorbeeld geen halfgeleiderfysica, moderne computers, tablets, smartphones en internet etc. gehad.
De normale response voor wetenschappers zou moeten zijn om interesse in zo'n fenomeen
te hebben en dit te willen onderzoeken, maar zoals er gereageerd wordt, lijkt het eerder alsof het genegeerd wordt,
wat eigenlijk niet past bij de curiositeit, die het zijn van wetenschapper, met zich meebrengt.
Het lijkt erop dat deze organisaties vooral bezig zijn om Dale Bredesen negatief neer te zetten. Bijvoorbeeld er worden dingen beweerd over Dale Bredesen, die niet overeenkomen met de feiten en die inmiddels al lang gecorrigeerd hadden kunnen worden als er met meer zorgvuldigheid gecommuniceerd was en wordt.
Op de overige pagina's van deze website worden nog een aantal van die misvattingen, die op negatieve websites gecommuniceerd worden, weersproken terwijl zodoende bepaalde aspecten van de benadering van Dale Bredesen onder de aandacht gebracht worden.
Het lijkt erop dat deze organisaties vooral bezig zijn om Dale Bredesen negatief neer te zetten. Bijvoorbeeld er worden dingen beweerd over Dale Bredesen, die niet overeenkomen met de feiten en die inmiddels al lang gecorrigeerd hadden kunnen worden als er met meer zorgvuldigheid gecommuniceerd was en wordt.
Op de overige pagina's van deze website worden nog een aantal van die misvattingen, die op negatieve websites gecommuniceerd worden, weersproken terwijl zodoende bepaalde aspecten van de benadering van Dale Bredesen onder de aandacht gebracht worden.
Voor deze publicatie hebben we deze 15 groepen bij elkaar gekregen.
Ok laten we verschillende mensen opnemen waar verbeteringen voor zijn gedocumenteerd.
Dus dit waren mensen waar er gedocumenteerde achteruitgang en gedocumenteerde verbetering in hun cognitie
voor was.
En voor degenen waar we gegevens over hebben, meestal duurzame verbetering, waar ik erg enthousiast over ben.
Want als je aanpakt wat het werkelijk veroorzaakt, verbeteren mensen en blijven ze verbeterd. Terwijl als je niet aanpakt wat het feitelijk veroorzaakt, je misschien een kleine hobbel krijgt, maar je daarna direct weer terug gaat naar achteruitgang. Dus zoals je hebt aangegeven waren er 100 mensen die verbetering hadden. Sommige verbeteringen waren klein, sommige verbeteringen waren enorm. We hadden mensen met een toename van 12 punten in hun MoCa-score. Van 17 bijvoorbeeld, wat een significante ziekte van Alzheimer is, voorbij MCI, voorbij SCI, tot 29, wat eigenlijk in het normale bereik ligt. Dus sommige echt dramatische verbeteringen.
We hadden ook, zoals je weet, een aantal mensen met kwantitatieve EEG-verbetering, sommige met opgeroepen responsverbetering en sommige met MRI volumetrische verbeteringen.
Dus echt opvallende verbeteringen bij meerdere artsen, Zo erg enthousiast en een aantal mensen zijn geïnteresseerd geweest. Maar tot nu toe, geen verrassing, is er niet veel over geschreven omdat mensen nog steeds wachten en aankijken. Ok, we willen uiteindelijk een fase 3-onderzoek hebben.
Ironisch genoeg begon dit allemaal met een voorstel voor een klinisch onderzoek in 2011. Het onderzoek werd geweigerd door het beoordelingscomité omdat ze zeiden: Je kunt geen multivariabelen onderzoek doen, je kunt één ding tegelijk doen.
Helaas is dat niet hoe de ziekte werkt. Dus we moeten IRB's zover krijgen dat ze begrijpen dat een complexe chronische ziekte systeemgeneeskunde vereist, gaat over het veranderen van programma's, over het veranderen van netwerkfunctie, niet over het veranderen van een enkele variabele.
Vertaling van Dale Bredesen in "Dr. Dale Bredesen Interview with the Amos Institute" (31 maart 2019) : 17m36s - 19m37s , zie de media-pagina.
En voor degenen waar we gegevens over hebben, meestal duurzame verbetering, waar ik erg enthousiast over ben.
Want als je aanpakt wat het werkelijk veroorzaakt, verbeteren mensen en blijven ze verbeterd. Terwijl als je niet aanpakt wat het feitelijk veroorzaakt, je misschien een kleine hobbel krijgt, maar je daarna direct weer terug gaat naar achteruitgang. Dus zoals je hebt aangegeven waren er 100 mensen die verbetering hadden. Sommige verbeteringen waren klein, sommige verbeteringen waren enorm. We hadden mensen met een toename van 12 punten in hun MoCa-score. Van 17 bijvoorbeeld, wat een significante ziekte van Alzheimer is, voorbij MCI, voorbij SCI, tot 29, wat eigenlijk in het normale bereik ligt. Dus sommige echt dramatische verbeteringen.
We hadden ook, zoals je weet, een aantal mensen met kwantitatieve EEG-verbetering, sommige met opgeroepen responsverbetering en sommige met MRI volumetrische verbeteringen.
Dus echt opvallende verbeteringen bij meerdere artsen, Zo erg enthousiast en een aantal mensen zijn geïnteresseerd geweest. Maar tot nu toe, geen verrassing, is er niet veel over geschreven omdat mensen nog steeds wachten en aankijken. Ok, we willen uiteindelijk een fase 3-onderzoek hebben.
Ironisch genoeg begon dit allemaal met een voorstel voor een klinisch onderzoek in 2011. Het onderzoek werd geweigerd door het beoordelingscomité omdat ze zeiden: Je kunt geen multivariabelen onderzoek doen, je kunt één ding tegelijk doen.
Helaas is dat niet hoe de ziekte werkt. Dus we moeten IRB's zover krijgen dat ze begrijpen dat een complexe chronische ziekte systeemgeneeskunde vereist, gaat over het veranderen van programma's, over het veranderen van netwerkfunctie, niet over het veranderen van een enkele variabele.
Vertaling van Dale Bredesen in "Dr. Dale Bredesen Interview with the Amos Institute" (31 maart 2019) : 17m36s - 19m37s , zie de media-pagina.